* Het Lloyd hotel is een hotelgebouw op het Lloyd-complex in het Oostelijk Havengebied van Amsterdam dat in opdracht van de Koninklijke Hollandsche Lloyd (KHL) is gebouwd. Na gebruik als landverhuizershotel, vluchtelingenopvang, huis van bewaring, jeugdgevangenis en verzamelgebouw van kunstenaarsateliers, doet het tegenwoordig dienst als hotel. Het is een rijksmonument.
In 1936 ging de KHL failliet. Het hotel kwam toen in handen van de gemeente Amsterdam. Vervolgens nam de Nederlandse staat het hotel over, en vanaf 1938 werd het gebruikt als opvang voor joodse vluchtelingen uit nazi-Duitsland.
* Wikipedia
* A Decade Upstream: Only Dead Fish go with the Flow
Dit najaar viert de eigenzinnige Amsterdamse Upstream gallery zijn tienjarig bestaan met een bijzondere tentoonstelling in het Lloyd Hotel & Culturele Ambassade. Gedurende drie weken is werk van alle 17 Upstream-kunstenaars door het hele hotel heen te zien: in publieke ruimtes, hotelkamers en zelfs op het huiskanaal. * tekst Lloyd hotel
Persbericht galerie Fons Welters
In het universum van Zilvinas Landzbergas lijken afzonderlijke letters hun eigen levens te leiden. Als karakters zijn het niet alleen abstracte tekens binnen de taal, maar ook personen die in zijn visuele vertellingen figureren, elk met een persoonlijke vorm en suggestie van klank. “Character R is the one I want to dedicate this storyline to. It’s not special, it’s just my favourite.” Landzbergas’ installaties - vaak opgebouwd uit eenvoudige en gevonden materialen – zijn als stillevens, waarin telkens een andere verhaallijn centraal staat. Voor ‘The Capital R’, zijn tweede solo tentoonstelling in de galerie, brengt de Litouwse kunstenaar deze afzonderlijke, maar doorlopende, verhaallijnen in de vorm van sculpturale series, voor het eerst samen. In deze installaties toont hij de fysieke kracht van dagelijkse objecten, maar weet hij tegelijkertijd te verwarren, door middel van kleine veranderingen of optische illusie. Zo wijst hij de toeschouwer op een andere laag van de herkenbare wereld. Centraal in de ruimte plaatst Landzbergas ditmaal echter het leven zelf. Daar staat op lange poten een door de kunstenaar zelf gebouwde houten duiventil. De constructie – waar de toeschouwer onderdoor kan lopen en kan beklimmen – strekt zich uit tot in de nok van de galerie, tot aan de ramen. Tijdens de tentoonstelling zullen witte duiven dit vogelhuis bewonen, een bescheiden symbool voor hoop en geluk; voordat ze mogelijk weer uitvliegen. De duiventil is omgeven door onder andere kleine stillevens aan de wanden, composities van op ambachtelijke wijze in hout uitgesneden objecten: een boomstronk met een antropomorfisch karakter biedt bijvoorbeeld het podium voor een zandloper, een aantal veelhoekige dobbelstenen en een vogel. Als lange vingers hangen twee houten vertakkingen – beschermend of juist dreigend – naast het geheimzinnige miniatuur schouwspel. Terwijl de tentoonstellingstitel The Capital R expliciet naar een hoofdletter verwijst, die normaal gesproken aan het begin staat en de aanzet tot een zin vormt, kunnen Landzbergas’ werken niet van links naar rechts gelezen worden. Het is de hoofdletter van een naam, het karakter ‘R’, die af en toe opduikt en een mogelijk beeldend narratief suggereert dat deze series verbindt.
In de multimediale installatie Zachtjes om het Niet van Miloushka Bokma worden foto's, video's en geschilderde filmstills getoond.
In deze installatie -die het midden houdt tussen een reis-altaar en een uitvergrote letterbak- staan kostbare kleinoden opgesteld in de vorm van intieme portretten, video's waarin de magische bevroren momentopnames van de foto's een vervolg krijgen en geschilderde filmstills van beeldend kunstenaar Andrea Radai.
De persoonlijke en emotionele geschiedenis die ieder mens met zich meedraagt is het uitgangspunt in het werk van Miloushka Bokma. Door het geheugen komen herinneringen of belevingen op een specifieke manier tot uitdrukking in iemands gezicht, oogopslag of lichaamshouding. Zij is geïnteresseerd in deze signalen die zich als ongrijpbare sporen in het lichaam manifesteren of worden uitgedrukt. Deze signalen krijgen betekenis binnen de door haar geconstrueerde sociale omstandigheden. In haar werk onderzoekt zij situaties waarin de lichaamstaal het menselijk vermogen en onvermogen laat zien in verhouding tot de eigen geschiedenis.
Binnen een geënsceneerd kader wil zij dit zichtbaar en voelbaar maken. Verlies, rouw, afscheid nemen, jezelf hervinden en verbondenheid zijn terugkerende thema's.
De Chinese alchemie houdt zich bezig met de levenskracht Qi, de wisselwerking tussen lichaam en geest, de continuïteit van het leven. De kunstenaar Ruudt Peters wilde deze benadering aan den lijve onderzoeken en vertrok voor drie maanden naar China.
Groot was mijn verwondering toen ik Galerie Ron Mandos binnenstapte en, zonder dat het mij bekend was, Levi van Veluw daar momenteel exposeert.
Zijn werk herkende ik onmiddellijk aangezien ik al eerder op mijn blog de aandacht op hem gevestigd had, lees: elementaire overdrachten.
Op de uitnodiging aldaar las ik: * terwijl in eerdere series de focus lag op controle, orde en structuur staat in de nieuwe serie - bestaande uit kleine houtskooltekeningen en bijbehorende installaties-
desintegratie van deze elementen centraal.
Orde verandert in chaos. Visioenen van instortende tafels, omvallende kasten en exploderende rekken markeren het moment van ontwrichting. Menselijke constructies worden aangetast door natuurkrachten als zwaartekracht, water en wind, en worden zo herschikt tot een nieuwe natuurlijke orde der dingen. * citaat
ees
Persbericht:
‘Das ewige Weltauge’ is een begrip van de filosoof Arthur Schopenhauer. Alle levende wezens kijken met hun ogen naar de wereld. De individuen worden geboren en de individuen sterven, maar wat blijft is een oog, dat onafgebroken ziet.
Zonder het oog heerst de duisternis.
Een worm heeft een oog dat verschilt van dat van de mens. Daardoor ziet de worm een andere wereld dan de mens. De werking van ons oog bepaalt hoe we de wereld zien. Hoe de wereld er werkelijk uit ziet, weten we niet…
In Torch gallery indrukwekkende schilderijen gezien van Philip Akkerman, een man met vele gezichten of zoals hij zelf zegt: buiten is de heldere wereld, binnen is de duisternis. Ik weet niet wie ik ben en dat geeft mij als schilder een enorme vrijheid want ik kan alles maken wat in mijn hoofd opkomt.
Er is ook werk van andere kunstenaars te zien aldaar.
De meestal immense werken van de Groningse schilder Joachim Nieuwhof zijn macaber, ruimtelijk, zwartgallig, symbolisch en fantasierijk tegelijk. Zijn schilderijen zijn vaak groots opgezet, zowel in gebaar als in de oppervlakte van het doek... aldus galerie BMB
* Loods 6 werd begin 1900 gebouwd door de Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Maatschappij (KNSM) en staat op het gelijknamige KNSM-eiland. In 1997 is het gebouw grondig gerenoveerd en sindsdien herbergt het een verscheidenheid aan winkels, kantoorruimten, ateliers, een monumentale Bagagehal en de unieke historische Kompaszaal.
In de loop van de eeuw heeft het gebouw meerdere functies gekend: van overslag- en douaneloods tot sloepenwerkplaats, passagiersterminal en - halverwege de jaren tachtig - verzamelgebouw voor krakers en kunstenaars.
Sporen van dat verleden zijn nog steeds in en om het gebouw terug te vinden. Met zijn betonnen vloeren, betonnen kolommen en oude loodsdeuren heeft de loodsruimte zijn industriële sfeer behouden. Oude warmtewisselaars hangen als vliegende schotels in de lucht en doen weer dienst. De laatste originele havenkraan staat nog aan de waterkant en wordt onderhouden door de vroegere kraandrijvers.
Zoveel kunstenaars, zoveel stijlen. Als u een portret wilt laten maken, staat u voor een lastige keuze: welke kunstenaar weet bij u de juiste snaar te raken? Om die reden hebben wij, 23 kunstenaars, ons verenigd in het Nederlands Portretschap. Wij zijn allemaal gespecialiseerd in het maken van portretten, ieder op een eigen manier. Onder ons zijn schilders, tekenaars en beeldhouwers. Samen bieden we een breed palet aan portretstijlen. De kans is groot dat één van ons bij u die snaar raakt.
Wat ons bindt, is de liefde voor het vak en respect voor de geportretteerde. Een portret is meer dan een goed lijkend plaatje: het straalt de essentie van de geportretteerde uit. Als het kan, zoeken we daarom direct contact, om letterlijk te zien hoe de geportretteerde in het leven staat. Zo kunnen we werken ‘naar de waarneming’.
Een voorproefje van onze stijlen krijgt u door op onze namen bovenaan de website te klikken. Sommigen van ons hebben een eigen website, waar u nog meer voorbeelden aantreft. Als het werk van een kunstenaar u aanspreekt, neemt u rechtstreeks contact met hem of haar op. U bespreekt vrijblijvend uw wensen en brengt misschien een bezoek aan het atelier. Weet u het nog niet? Neem dan contact op met het secretariaat voor een vrijblijvend advies. Het Nederlands Portretschap selecteert zijn leden streng. U moet erop kunnen vertrouwen dat ieder van ons goede kwaliteit biedt. Samen willen we bovendien heel verschillende stijlen bieden. Ieder jaar houden we een ledententoonstelling. Daarnaast organiseren we tentoonstellingen over thema’s zoals ouderen, pubers of dieren.
Voor meer informatie over ons, onze portretten, afspraken voor atelierbezoeken of tentoonstellingen stuurt u een mail naar het secretariaat: info@portretschap.nl.
IJdelheid en hebzucht, macht en onmacht, vergankelijkheid of de dood, het zijn enkele onderwerpen waar sculpture artist Carolein Smit mee werkt en speelt. In haar solo tentoonstelling bij Flatland Amsterdam staan zeker 13 werken opgesteld. Vele werken refereren aan de vanitas, maar net zo is Smit satirisch in haar uitwerking, zoals in het dubbel lam waarin het vrouwtje wijdbeens zit en het mannetje zijn knieën heeft opgetrokken. Het vinden naar die onbekende punten waarop schoonheid in overdaad omslaat, haat in liefde, vervreemding in duiding of onoplosbaar gevoel in aanstellend sentiment, gebeurt voor Carolein vanzelf. Het zijn associaties die opkomen, of het zijn herinneringen aan werken, die weer een relatie met een nieuw werk aangaan. Waarom zijn haar beelden zoals ze zijn? Waarom is het leven zo oneindig mooi. Leef nu. Daar is waar het bij Carolein om draait...
tekstgeciteerd van kopie.
Natuur-lijk midden in de roos geschoten. Mij thuis voelend tussen haar curieuze werken, waaronder o.a. skeletten, schedels, de weerwolf, een blauwe man, Pieta II.
Wat mij het meest aanspreekt is haar beeld de dood en het meisje waarmee ik bovenstaand filmpje begin en eindig.
Refererend aan mijn prille jeugd, wanneer mijn vader het lied Der Tod und das Mädchen van Franz Schubert zong en ik hem begeleidde op de piano, beving mij hedenmiddag bij het zien van deze schoonheid een vlaag van weemoed en verlangen.
Beelden aan Zee, in de Scheveningse duinen, is het enige museum in Nederland dat zich exclusief richt op moderne en hedendaagse internationale beeldhouwkunst. Bij Amsterdammers schijnt dit museum niet zo bekend te zijn maar dat is veranderd aangezien de Beelden aan Zee deze zomer een tijdelijke tentoonstelling heeft in de expozaal van de Openbare Bibliotheek Amsterdam. De tentoonstelling bevat werken van uiteenlopende beeldhouwers.
* Hundertwasser deelde zijn belangstelling voor Japan, oosterse filosofie en esthetische tradities met tal van tijdgenoten in Europa en de Verenigde Staten, zoals John Cage, Jean Dubuffet, Lucio Fontana, Yves Klein, Pierre Manzoni en Sam Francis. Enkele leden van Cobra, die Hundertwasser ook ontmoette, ontwikkelden in die periode eveneens belangstelling voor het zenboeddhisme en het taoïsme. Maar het waren vooral Japanse avant-gardisten, waaronder Akira Kito en de Gutai-groep rond Shozo Shimamoto en de Japans-Amerikaanse kunstenaar Shinkichi Tajiri die op het denken en de kunst van Hundertwasser een blijvende invloed zouden uitoefenen.
De tentoonstelling is samengesteld rond zeven belangrijke thema's in Hundertwassers werk: De tuin en het landschap, architectuur, de lijn: vrijheid en abstractie, Japan, reis-weg-proces, het onderbewuste.
DE LIJN
Hundertwasser zag de rechte lijn als een bedreiging voor een zelfbepaald leven. Tegenover de dominantie van de lijn langs de liniaal stelde hij het proces van de natuur en van het leven in de vorm van de 'vegetatieve spiraal'. Wiskundige systemen en rationele processen, en -letterlijk- het gebruik van de liniaal in de schilderkunst en in de architectuur waren volgens hem onproductief, het leidde tot 'morele onbewoonbaarheid'. Hundertwasser vond dat de mens de verplichting heeft creatief te zijn en de omgeving waarin hij leeft zelf vorm moet geven naar individuele behoeften. In zijn theorie en in zijn artistieke praktijk draaide het om vrijheid, fantasie, individualiteit, toeval en onafhankelijkheid.
Hundertwasser noemde zijn werken 'transautomatische beeldobjecten'. Ze moesten leiden tot een keten van associaties waarmee de toeschouwer kon doordringen tot diepere lagen van betekenis en bewustzijn.
Wat is Outsider art? Quote van hun website:
Outsider art is een hedendaagse kunststroming die is ontstaan in de loop van de 20e eeuw. Sinds 1972 is het een binnen de kunstwereld ingeburgerd begrip. Outsiders werken niet in reactie op voorgangers of tijdgenoten, noch voor een publiek, maar uit een eigen behoefte, voor hun plezier of omdat ze voelen dat ze dat moeten. Ze vormen dus geen historische stijl, stroming of school, maar een verzameling individuele scheppers. Het gaat hier niet zelden om visionair of mediamiek begaafde kunstenaars, makers van ‘fantastische’ bouwwerken, mensen met een verstandelijke of psychiatrische beperking, autodidacten, excentrieke scheppers, maar dat is niet noodzakelijk. Ook ‘gewone’ burgers kunnen outsider kunst van hoog artistiek niveau maken. Niet de hoedanigheid van de kunstenaar, maar de artistieke kwaliteit van het werk staat voorop.
In de Beurs van Berlage kun je Vincent van Gogh ontmoeten op een niet eerder vertoonde wijze. Onderdeel van de tentoonstelling 'My Dream Exhibition' zijn zeven 3D animaties van zijn meest bekende schilderwerken waarbij gebruik is gemaakt van innovatieve stereoscopie. Het belangrijkste deel van zijn oeuvre is op ware grootte gerangschikt. Zijn werken zijn digitaal hersteld en op kleur in reproducties teruggebracht.
Je moet ervan houden. Voor de een zal het kunst zijn voor de ander kitsch.
de 3D animaties
zijn spectaculair te noemen
met een speciaal daarvoor bestemde bril
in de exclusieve kelder en kluizen van de Beurs van Berlage:
Op de Gerrit Rietveld Academie was dit afgelopen weekend een afstudeershow gaande. Zo tegen de 200 eindexamenkandidaten presenteerden hun kunsten.
Benieuwd naar wat onze toekomstige beeldende kunstenaar presteert viel er heel wat te zien en beleven. Een veelheid aan textiel, sieraden, keramiek, glas, mode maar relatief weinig schilderdoeken. Het idee achter een kunstwerk schijnt tegenwoordig belangrijker te zijn dan esthetiek en stijl. Conceptuele kunst is schering en inslag.
Een en ander werd afgewisseld door performance zoals een meisje dat gekeeld wordt door een jongen, weggesleept door de gang en voor dood achtergelaten.
Kwalitatief was de afstudeershow naar mijn smaak weinig spannend en inhoudsloos. Het niveau, enige uitzondering daargelaten, viel me jammerlijk tegen.
Ik legde diverse fragmenten filmisch vast waarvan hieronder enkele ter inzage.
Op hun website las ik: het GWA is een stichting die toeziet op het behoud van het grafisch erfgoed. Door het werkend houden van machines, maar vooral door zoveel mogelijk mensen in aanraking te brengen met de oude ambachten waar Nederland zo'n grote traditie in kent.
Het Grafisch Werkcentrum Amsterdam heeft een aantal oude hoog- en diepdrukpersen, waaronder een antieke etspers, en alle verdere benodigdheden om afdrukken mee te maken. De laden liggen vol met loden en houten letters, materialen om mee te boekbinden en er is een uitgebreide bibliotheek aan naslagwerken en bijzondere uitgaven.
Afgelopen weekend waren grafieken te zien van onder andere Peter Pontiac, Aat Veldhoen, Andy Warhol en veel meer moois.
Het was een bijzondere en interessante tocht door een grafisch landschap.
***
de Heidelberger wekte bij mij nostalgische gevoelens op:
mijn vader zaliger, bekend met de Heidelberger drukpers,
Nieuw en Meer is een groot ateliercomplex aan de rand van Amsterdam. Het uitgestrekte terrein van 3,7 hectare ligt ingeklemd tussen de westkant van het Nieuwe Meer en de Ringvaart. Op een vloeroppervlak van ca. 9000m2 zijn een kleine 100 kunstenaars en aanverwante bedrijven gevestigd.
Afgelopen weekend vond in dit ateliercomplex een kunstenaarsmanifestatie plaats met exposities of zoals ze het zelf noemden een culturele roulette waarbij werken te zien waren van diverse kunstenaars.
***
***
***
De tekeningen vanMeinbert Gozewijn van Soestvielen mij in het bijzonder op door hun eigenheid en originaliteit. De kunstenaar is herkenbaar -door eigen zeggen- aan de spleet tussen zijn tanden.
De kinderen van keramiek zijn bijna levensecht, lijken onschuldig, maar roepen conflicterende gevoelens op, aldus May Snevoll von Krogh (1977, Noorwegen)
Algemeen Handelsbladgebouw wordt culturele hotspot The Times presenteert: Van Perskamer tot Kunstpaleis
Een van de meest markante historische gebouwen van Amsterdam, het Algemeen Handelsbladgebouw aan de Nieuwezijds Voorburgwal, krijgt opnieuw een culturele functie. The Times, een gezamenlijk initiatief van het Amsterdam Museum en Donna Wolf, opent haar deuren met de tentoonstelling Van Perskamer tot Kunstpaleis. De tentoonstelling toont historisch materiaal en kunstwerken uit de roerige jaren tachtig, naast nieuw werk van een selectie van kunstenaars en bewoners van het Algemeen Handelsbladgebouw. De komende maanden worden er verschillende activiteiten, presentaties en bijeenkomsten op deze locatie georganiseerd. Elk evenement gaat in op een ander aspect van het gebouw en alles wat zich daar heeft afgespeeld.
Ter gelegenheid van het Nederland-Ruslandjaar presenteert Russ Press Photo dit jaar eveneens ‘Russische Grand Prix’, alle Russische World Press Photo winnaars sinds 1955.
Deze expositie loopt gelijktijdig met de World Press Photo tentoonstelling en is te bezichtigen in de Oude Kerk in Amsterdam
de tentoonstelling werd druk bezocht
tijdens de expositie was er gelegenheid om iets te drinken en te eten
bijvoorbeeld de appeltaart die klaar stond om aangesneden te worden
Dit weekend bridgeden mijn vaste bridgeparter Greet en ik als plaatsvervangend paar aan de Amstel. Aldaar aangekomen werden we gastvrij ontvangen door de heer des huizes.
Het koffertje met inhoudelijk alle bridgespullen was aanvankelijk spoorloos, niemand wist wie het de laatste keer had meegenomen, waardoor er enige hilariteit ontstond. Het raadsel werd opgehelderd bij aankomst van de hekkensluiter.
Aan het toeval werd overgelaten wie met wie zou spelen. De twaalf aanwezigen trokken speelkaarten en de eigenaren van de twee parallelkaarten zouden die namiddag en avond tot elkaar 'veroordeeld' worden.
Gelegenheidspartner en ik voelden elkaar bridgetechnisch goed aan en speelden de 'sterren van de hemel' wat dan ook uiteindelijk resulteerde in nummer 1.
Tussen de bedrijven door werd er uitgebreid gedineerd en gelachen. Ik zag even kans om de prachtige beeldentuin van de dame des huizes, beeldend kunstenaar Nicole van Buuren vast te leggen.
Het spookuur had geslagen toen we na een aantal bijzonder gezellige uren samenzijn langs de rustieke Amstel, langs Zorgvlied in mijn little red rooster naar huis tuften.
Drieëndertig jaar geleden fotografeerde Maarten Reinboud in het centrum van Amsterdam de rellen tussen krakers en ME vanwege de troonopvolging en inhuldiging van Beatrix.
In WG kunst zijn deze foto's tentoongesteld waarvan afgelopen vrijdag de opening.
* een kort filmpje ter memorandum in ongekuiste versie weergegeven *
* Vandaag het werk van de Zwitserse beeldhouwer/schilder Jean Tinguely gezien met een van zijn ingenieuze installaties.
Tekst art zuid : Jean Tinguely (1925-1991) ging in 1960 naar New York waar hij een machine in de tuin van het Museum of Modern Art construeerde, die zichzelf in een paar uur vernietigde met veel rook en geknal. Studie voor een eind van de wereld was de titel. Dat was ironisch bedoeld. Waar sommigen angstdromen hebben over machines die de mens overheersen, ziet Tinguely de machine als speeltuig van de homo ludens, de spelende mens. Zijn bijdrage aan de tentoonstelling Bewogen Beweging in het Stedelijk Museum in 1961 met een zaal vol luid knerpende apparaten, geldt nog steeds als het moment waarop duidelijk werd dat nieuwe kunstvormen en een nieuw publiek het museum hadden gevonden. Uit die tijd dateert ook Heureka. “Ik heb het gevonden” betekent het in het Grieks en volgens de legende was dat de uitroep die Archimedes slaakte toen hij zich in een overvol bad liet zakken en begreep hoe hij middels de hoeveelheid water die uit het bad liep, kon vaststellen of een voorwerp van puur goud was of een legering. Zo vond hij de Wet van Archimedes. Heureka van Tinguely houdt het midden tussen een opstijgende stoomlocomotief een ruimteschip. Een schotelantenne lijkt signalen uit de ruimte op te vangen die de boel in gang zetten met een hels kabaal. Hier geldt de Wet van Tinguely die verklaart hoe de zaken worden geregeld door hilarische chaos.
* De bizarre kunst van de Japanse Tetsumi Kudo (1935–1990) laat in zijn werk geen optimistisch beeld zien van een post-humanistisch mens.
Hij was een antihumanist en sterk antimodernist. Het overheersende thema van zijn diorama's en installaties is van een onherstelbare aardse degeneratie. Hij plaatst de schuld op blind vertrouwen in technologie en vooruitgang. Achter de meeste van zijn apocalyptische visioenen ligt de oorzaak van alle door de mens veroorzaakte rampen: de nucleaire holocaust. (Toen nog niet wetende dat zijn visionaire blik werkelijkheid zou worden, denkend aan de kernramp in Japan twee jaar geleden).
Lees: De achtergelaten dieren van Fukushima
* Willem de Kooning (1904-1997) was een abstract expressionistisch kunstschilder. In de periode 1973/1974 brak hij voor korte tijd met zijn schilderactiviteiten en maakte enkele grote sculpturen.
* De conceptuele kunststroming ontstaat aan het eind van de jaren zestig. Centraal staat het idee als uitgangspunt voor een kunstwerk. Conceptueel realisme toont dat het idee vaak betrekking kan hebben op het maken of ervaren van kunst, maar ook sociale of intellectuele bewustwording aan de orde kan stellen.
Kunstwerken geïnfiltreerd in het alledaagse, die zich ontwikkelen in de tijd,die geïsoleerd zijn uit een groter verband of onderdeel zijn van een doorlopend proces, die het continuüm van de werkelijkheid nabootsen, die proberen in het hoofd van de kijker een denkproces op gang te brengen: het met een scherpe, analytische of bespiegelende blik interpreteren van processen in maatschappij, kunst en persoonlijk leven.
