IJdelheid en hebzucht, macht en onmacht, vergankelijkheid of de dood, het zijn enkele onderwerpen waar sculpture artist Carolein Smit mee werkt en speelt. In haar solo tentoonstelling bij Flatland Amsterdam staan zeker 13 werken opgesteld. Vele werken refereren aan de vanitas, maar net zo is Smit satirisch in haar uitwerking, zoals in het dubbel lam waarin het vrouwtje wijdbeens zit en het mannetje zijn knieën heeft opgetrokken.
Het vinden naar die onbekende punten waarop schoonheid in overdaad omslaat, haat in liefde, vervreemding in duiding of onoplosbaar gevoel in aanstellend sentiment, gebeurt voor Carolein vanzelf. Het zijn associaties die opkomen, of het zijn herinneringen aan werken, die weer een relatie met een nieuw werk aangaan.
Waarom zijn haar beelden zoals ze zijn? Waarom is het leven zo oneindig mooi. Leef nu. Daar is waar het bij Carolein om draait...
Het vinden naar die onbekende punten waarop schoonheid in overdaad omslaat, haat in liefde, vervreemding in duiding of onoplosbaar gevoel in aanstellend sentiment, gebeurt voor Carolein vanzelf. Het zijn associaties die opkomen, of het zijn herinneringen aan werken, die weer een relatie met een nieuw werk aangaan.
Waarom zijn haar beelden zoals ze zijn? Waarom is het leven zo oneindig mooi. Leef nu. Daar is waar het bij Carolein om draait...
tekst geciteerd van kopie.
Natuur-lijk midden in de roos geschoten. Mij thuis voelend tussen haar curieuze werken, waaronder o.a. skeletten, schedels, de weerwolf, een blauwe man, Pieta II.
Wat mij het meest aanspreekt is haar beeld de dood en het meisje waarmee ik bovenstaand filmpje begin en eindig.
Refererend aan mijn prille jeugd, wanneer mijn vader het lied Der Tod und das Mädchen van Franz Schubert zong en ik hem begeleidde op de piano, beving mij hedenmiddag bij het zien van deze schoonheid een vlaag van weemoed en verlangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten