Sicilië en de zee

Van 9 oktober t/m 17 april presenteert het Allard Pierson Museum de tentoonstelling ‘Sicilië en de zee. Duik in het verleden.’
Van de website:
Spectaculaire vondsten uit 6 verschillende scheepswrakken die rondom Sicilië zijn gevonden vertellen het verhaal van dit eiland, dat als knooppunt van handel, cultuur en beschaving fungeerde. Door de ogen van personages zoals Odysseus, Justinianus I én onze eigen Michiel de Ruyter ontdekt de bezoeker de wrakken en de bijzondere objecten die eeuwen lang op de zeebodem verborgen lagen.

Sinds de prehistorie is Sicilië al een knooppunt in de Middellandse Zee. De tentoonstelling creëert en illustreert een periode van 2500 jaar culturele uitwisseling en beïnvloeding, vanaf de pionierende Myceners en Feniciërs tot aan Michiel de Ruyter. De tentoonstelling eindigt met de zeeslag bij Agosta, waar onze nationale volksheld werd geveld.

murmurations

Op een uitnodigingsbericht van galerie Rutger Brandt las ik over de tentoonstelling van Alain Delorme :

Een rode draad in het werk van Delorme is het aan de kaak stellen van overconsumptie. In de serie Murmurations lijge patronenspel zorgen. Elke foto is opgebouwd uit meer dan 100.000 plastic tasjes.

Alain Delorme wil met zijn werk aandacht vragen voor de problemen die plastic tasjes veroorzaken en ons, de kijker, bewust maken van de absurde excessen van het huidige systeem van de productie en consumptie van plastics. De tentoonstelling schotelt de kijker een bijzondere combinatie van esthetische beelden voor die ook tot nadenken aanzetten en ons bewust(er) moeten maken van het gebruik van plastics.

verzetsmuseum

verzetsmuseum

Persmuseum

in het Persmuseum

de nationale bewaarplaats voor het journalistieke erfgoed 

vind je een interessante verzameling krantenhistorie

gezien het schaarse schijnsel aldaar

is mijn filmopname enigszins aan de donkere kant

door een speciale belichting oogt filmpje nr. 2

-inhoudelijk identiek-

 wat lichter van kleur

Arnulf Rainer

in het Cobra museum exposeert momenteel 

de Oostenrijkse kunstenaar Arnulf Rainer

in deze tentoonstelling ligt de nadruk op het werk 

dat de laatste vijftien jaar is gemaakt

 en nauwelijks in Nederland is getoond

leer verder... cobra

ik maakte een selectie van zijn -daar- geëxposeerde doeken

Dimitar Genchev: Sweet Pea

bij galerie Gerhard Hofland

nieuw schilderwerk gezien

van de reeds eerder alhier gepubliceerde

Bulgaarse kunstenaar Dimitar Genchev

 zijn schilderijen 

waarin kleur ruimte en techniek met elkaar verweven zijn

geven een enigszins omfloerst beeld 

hij werkt met acryl en olieverf

nu niet in het Stedelijk...

...maar in een verlaten Jezuïtische schuilkerk

aan de Raamgracht

in het centrum van Amsterdam

exposeert galerie Vriend van Bavink

werk van het kunstenaars collectief G4

op hun website lees ik:

de vier series hebben uiteenlopende thematiek

ze bestrijken allen universele wereldse problemen

gewoontes en opvattingen

zoals 

politieke historische strijd

oorlog en de onzin hiervan

het godsbewijs van Gödel

de woestijnen van Amerika

cowboys en indianen

korte historische schets van het pand:

daarin gaan twee huizen achter gemeenschappelijke gevel schuil

het complex dateert uit XVIIB

achter de voorgevel bevond zich van

1672 tot 1705 een huiskerk die door de Jezuïeten werd bediend

ene Maria Tensini kocht in 1672 het huis

alwaar de 'Blauwe Bock' uithing

naast of bij het huis stond een ververij

-Raamgracht heette vroeger Verwersgracht-

lees verder over de geschiedenis van het pand in

ONS AMSTERDAM

1965-1975 magisch centrum Amsterdam

Amsterdam is momenteel de fototentoonstelling van Cor Jaring te zien.
Foto's van o.a. Simon Vinkenoog, Johnny van Doorn, Phil Bloom, Robert Jasper Grootveld en vele anderen deden oude tijden herleven: die van provo en hippie.
Vanmiddag de uitgebreide serie oude opnames in ogenschouw genomen en gefilmd waarbij ik zowaar bevangen werd door enige nostalgie.

In de folder van het Stadsarchief Amsterdam las ik:

Het hap-hap-happende in Amsterdam in de jaren zestig en Cor Jaring (1936-2013) was erbij.
Deze selfmade fotograaf, Amsterdammer in hart en nieren, voelde zich thuis bij het bonte gezelschap dat oproer kraaide en voor vrolijke verwarring zorgde in het nog gezapige Nederland. Mei 1965 werd Provo opgericht. Dankzij Cor Jaring gingen de beelden van happenings en andere rebelse acties de hele wereld over; de faam van Amsterdam als Magisch Centrum was gevestigd.
Cor Jaring vereeuwigde de ontluikende jongerencultuur in het Vondelpark, Fantasio en Paradiso. Net als John Lennon en Yoko Ono in bed in het Amsterdamse Hilton Hotel. Minder bekend zijn de kleurenopnamen van het Deskundologisch Laboratorium en zijn onderafdelingen als de Insekten Sekte en de Ontbijtclub. Met hun zachte protesten tegen water- en luchtverontreiniging was dit gezelschap alternatieve levenskunstenaars zijn tijd ver vooruit.
Cor Jaring droeg vlak voor zijn overlijden in 2013 zijn archief over aan het Stadsarchief. Naast beroemde foto’s worden nieuw ontdekte beelden getoond waarin we de gebeurtenissen en de hoofdrolspelers van Magisch Centrum Amsterdam op de voet kunnen volgen.
Aangevuld met documenten, filmbeelden en geluidsfragmenten wordt het roemruchte decennium 1965-1975 in de tentoonstelling tot leven gewekt. In de begeleidende audiotour halen getuigen herinneringen op aan deze roerige en kleurrijke tijd, waarin Amsterdam en Nederland definitief van aanzien veranderde.

***

toegevoegd een fragment 

van een 2 uur durende film aldaar gedraaid 

met onze anti-rookmagiër zelf aan het woord

... dat waren nog eS tijden...

hier en elders

galerie Ron Mandos valt bij mij in de categorie

als een van de beste van Amsterdam

zelden dat een expositie aldaar mij tegenvalt

ook dit keer wederom

het indrukwekkende werk gezien van

Anthony Goicolea

nog tot 21/3 te bezichtigen

zeer de moeite waard

Historia

gezien bij 

Galerie Bart

fraaie duo expositie 

van

Rik Buter

en

Rens Krikhaar

de poezenkrant

als ik niet allergisch voor katten

zou zijn geweest

had ik waarschijnlijk

een half dozijn ervan

in de tuin rondlopen 

zie mijn eerdere publicatie

Herodes 

***

een vreugdevol bericht voor

alle poezenliefhebbers

kwam mij onder ogen

zij kunnen hun hart ophalen...

op 7 februari 2015 bestaat de poezenkrant 41 jaar

in de centrale oba 

wordt dit priemgetal gevierd 

met een expositie in 21 vitrines 

verspreid door het hele gebouw

met foto's, boze brieven, misdrukken, documenten, voorbeelden, 

originelen en briefkaarten 

van onder meer rudy kousbroek en willem frederik hermans

het was mij een waar genoegen

Op you tube kwam ik een filmpje tegen naar aanleiding van een verhaal gelezen in het E-zine Verwondering van Loes Modderman.
Het lijkt mij toepasselijk dit hieronder te plaatsen.



TASHIRO-JIMA 
Kattenliefhebbers opgelet!   Dit wordt je komende vakantiebestemming. Ooit gehoord van het katteneiland in Japan, waar de populatie katten het aantal inwoners verre overtreft? 
Dat is het geval op het eiland Tashiro-jima, waar de ongeveer 100 inwoners zorgen voor vele honderden, zeg maar rustig ontelbare katten. Het aantal menselijke inwoners is de laatste 50 jaar gedaald van ongeveer 1000 naar nog maar honderd, allemaal (ver) over de 50, de meesten boven de 65. Dat belooft niet veel goeds voor de toekomst van dit eiland, dat het nu vooral moet hebben van het toerisme. Tashiro-jima is een klein eiland in de Miyagi Perfecture. In de 19de eeuw is het allemaal begonnen met de scheepskatten van de vissers die op het eiland overnachtten. De katten volgden hen bedelend om vis, en de vissers ontwikkelden kattenliefde en begonnen hun acties als voortekenen te beschouwen van het weer en een gelukkige vangst. Ze geloofden dat de katten hen rijkdom en geluk zouden brengen. Dat geloof is er nog steeds. Daarom zijn de katten op het eiland geliefd en goed verzorgd en gevoed. Het ontbreekt ze aan niets, en hun liefdesleven wordt aangemoedigd, waardoor er steeds meer komen. Honden zijn verboden op het eiland, in het belang van het kattengeluk. 
Tijdens de tsunami van 2011 sloeg het noodlot toe: het eiland werd overspoeld. Een metershoge muur van water sloeg over de kattenkolonie. Maar katten zijn taai. Het eiland overleefde, met minimaal verlies aan mensen en kattenlevens. Een probleem was de bevoorading van het eiland. Dat gebeurde door een speciale Japanse organisatie, de 'Japanese Earthquake Animal Rescue and Support'. Een week na de tsunami arriveerden er boten met voedsel voor  mensen en dieren en brandstof en telefoons voor noodgevallen. Voor de tsunami kwamen er dagelijks twee veerboten met toeristen, maar nu Sendai, de kustplaats vanwaaruit de ferries vertrokken door de tsunami was weggevaagd stopte de aanvoer van toeristen en is het eiland nog meer geïsoleerd dan anders. Gezien de leeftijd van de meeste inwoners van het katteneiland is de economie niet snel weer op gang te krijgen. 
Overwogen is om de hele populatie, mensen en katten te evacueren, maar dat bleek een onmogelijk zaak. De eilandbewoners wilden niet van hun katten worden gescheiden. 
Het is van harte te hopen dat het eiland blijft bestaan. Dus hierbij een oproep aan alle kattenliefhebbers: grijp je kans, zoveel zul je er nergens bij elkaar kunnen zien...en aaien....

Archeologiemuseum van de Universiteit van Amsterdam

in het Allard Pierson Museum

loop je door het oude Egypte

de Griekse wereld

de Etrusken

met hoogtepunten 

uit de Romeinse wereld

een waar archeologisch genieten

onderstaande filmopnames 

in het begin enigszins duister

na 30 seconden echter klaart het licht...